Metroan nihoala atzo, ikusi nuen nola haurdun zegoen emakume bat altzatuta zihoala ez zegoelako eserleku librerik. Baina alboan zegoen gazte bat ez zen ezta altzatzen beraren eserlekua uzteko. Egia da hau lotsagtik edo gertatu daitekeela, baina hauek alde batera utzi behar lirateke kasu honen aurrean.
Orduan izan zen pentsatzen hasi nintzenean, holako gauzak non ikasten dira? Irakasleak gara (edo izango gara) hau irakatsi behar dugunak, etxean izan behar da edo bakoitzak bere bizitzean era informalean ikasten ditugu.
Ez nintzen gai izan erantzun simple bat emateko. Nire ustez modalak erakustea garrantzitsuagoa da adibidez, historia erakustea baino, baina egia da gazteak, ikusten ikasi egingo dutela. Beraientzako pertsona bakoitza, jarraitzeko adibide bat da. Niri ez zidan inork esan hori ondo zegoela edo egin behar zela baina badakit horrela dela.
Helduagoa den pertsona batek ez badu egiten zergatik egin beharko dute beraiek, inork ez badie irakasten zer dagoen ondo eta zer txarto. Puntu honetan da irakasleak eta gurasoak sarten direnean. Irakatsi behar zaie pertsona hobeagoak izatera. Azkenean, irakasgaiak edo notak aparte utzita, horretarako gaude.
Badakit horrela esanda erraza iruditzen duela, beraiei hobeagoak izateko irakastea, baina zaila egingo da gure gizartean hori egitea, gainera jartzen diguten trabekin (adibidez,LOMCE legedi berriarekin, lehiakortasuna sustatzen duena edo telebista piztean agertzen dira hainbat adibide). Gaur egun, pertsona bakoitza bere baitan pentsatzen du, horregatik gazteek honetan ez jauztea lortu behar dugu, beraiek gure gizartearen etorkizuna direlako.
Orain dator bakoitzak bere buruari egiten diogun galdera: Zer egin dezaket? Garrantzitsuena beraientzako adibide bat izatea da. Guk izan behar gara pertsona hobeagoak, hau irakasteko. Etxean edo eskolan ikusten badute, saiatuko dira kalean egiten. Bukatzeko, esan behar dut lehen esan dudan galdera ez zela horrela izan behar, baizik eta, Zertan aldatu behar dut?
